Taboe, Wat, Hoe…

Zittend voor onze caravan, in de zon op een mooie camping in Frankrijk, ben ik aan het nadenken over taboes over stoma’s.
Ik google het woord “taboe” en Wikipedia zegt hierover:
Een taboe is iets dat wordt beschouwd als ongepast om te gebruiken te doen en over te spreken.
Taboe, wat, hoe, nee dit woord past niet in mijn gedachtengang, ik word er zelfs een beetje opstandig van!
Ik zou liever spreken over ongemak en ongemakkelijkheden Ik voel zeker geen taboe over mijn stoma, maar er zijn zeker momenten dat ik mij ongemakkelijk voel met mijn ileostoma en ik twijfel of ik iets moet vertellen over het leven met een stoma.

Een moment waarbij ik me echt ongemakkelijk heb gevoeld was het terug keren naar mijn werkplek, medewerker bloedafname in het ziekenhuis.
Hoe zouden mijn collega’s en/of patiënten reageren als mijn stoma lawaai maakt, als ik vaak naar het toilet moet om te legen, of als ik een lekkage heb en mij moet verschonen.
Ik vond het echt heel lastig, ik wilde gewoon kunnen werken en niet met mijn stoma bezig zijn.
Eerst heb ik met mijn leidinggevende mijn “obstakels“ besproken, zodat zij goed wist wat een stoma hebben betekend, vooral dat ik soms tijd nodig heb om deze verzorgen (tijdens werktijd dus).
Op een werkoverleg heb ik mijn collega’s uitgelegd wat en hoe het leven eruit ziet met een stoma, en benadrukt dat als ze vragen hebben ze deze gerust kunnen stellen.
Door op deze manier openheid te geven over mijn stoma, was voor mij en mijn collega’s de lading eraf.
Veel collega’s waren toch wel benieuwd hoe en wat een stoma inhield.

Een onderwerp waar ik mezelf heel ongemakkelijk bij voel is intimiteit, sexualiteit.
Mijn partner gaat hier heel goed mee om, maar zelf vind ik het toch een obstakel letterlijk en figuurlijk.
Een stoma die er altijd tussenzit, altijd dat gevulde zakje met poep….en/of een onverwachte pruttelende stoma.
Ik blijf dit een lastig onderwerp vinden om over te praten, en om naar oplossingen te zoeken.

Wat ik graag weer zou doen is een dag naar de sauna gaan.
Ik heb nu ruim 7 jaar een ileostoma, maar ik vind het nog steeds een hele stap.
Ik vind het lastig dat iedereen mijn stoma ziet (of meen dat iedereen mijn stoma ziet), het onhygiënisch vind, en het raar vind dat ik met stoma de sauna bezoek.
En ja, ik weet dat er badpak dagen zijn, maar dat geeft mij niet het echte sauna gevoel.

Iets waar ik het ook best lastig mee heb, is de vraag “hoe leg en vertel ik mijn kleinkinderen dat oma uit haar buik poept”.
Ik heb mezelf nu voorgenomen om af te wachten totdat de kindjes met vragen komen, en kinderen gaan vaak toch luchtiger om met dit soort dingen, luchtiger dan je als volwassene denkt.

En laten we eerlijk zijn, niet stomadragers praten ook niet altijd even gemakkelijk over hun poep patroon en de bijkomende ongemakken, dus waarom zouden stomadragers dat wel moeten doen!
Mijn conclusie voor mij als stomadrager is, dat ik ongemakken en ongemakkelijkheden ervaar over bepaalde onderwerpen, maar dat ik deze zeker niet ervaar als een taboe!

Tot de volgende blog

Sanne